Αίτια Υπογονιμότητας: Σήμερα ένα στα πέντε ζευγάρια είναι υπογόνιμο. Η ενημέρωση του ζευγαριού και η συνειδητοποίηση ότι είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί κάθε πρόβλημα με την κατάλληλη θεραπεία είναι αναγκαία.

Η υπογονιμότητα δεν ισοδυναμεί με στειρότητα. Στο 40% των περιπτώσεων ανευρίσκεται γυναικείος παράγοντας, στο 40% υπάρχει ανδρικός παράγοντας και στο 20% η υπογονιμότητα είναι ανεξήγητη (ιδιοπαθούς αιτιολογίας).

Φυσικά, σε μεγάλο ποσοστό η υπογονιμότητα είναι συνδυασμός ανδρικών και γυναικείων παραγόντων, και γι’ αυτό τα περισσότερα ζευγάρια πρέπει να θεωρούν την υπογονιμότητα σαν ένα πρόβλημα και των δύο,

αντιμετωπίζοντάς την σαν ζευγάρι και όχι ως μονάδες, το οποίο εμπεριέχει τον κίνδυνο της απόρριψης οδηγούμενοι έτσι σε ενοχικές συμπεριφορές.

Ανδρική Υπογονιμότητα & Σύγχρονη Αντιμετώπιση

Η ανδρική γονιμότητα παρουσιάζει φθίνουσα πορεία τα τελευταία χρόνια χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν επιδέχεται θεραπείας, μιας και οι εξελίξεις στο χώρο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι ραγδαίες.

Πότε ένας άνδρας πρέπει να προσφύγει στον ειδικό αναπαραγωγής;

Οι Έλληνες άνδρες δυσανασχετούν ακόμα και να κάνουν ένα σπερμοδιάγραμμα στα πλαίσια διερεύνησης της μη επίτευξης κύησης σε 1 χρόνο με φυσιολογική σεξουαλική ζωή.

Πρέπει να γίνει συνειδητό πως χαμηλό ή αδύναμο σπέρμα δεν δύναται να θέσει σε αμφισβήτηση τον ανδρισμό.

Πρόβλημα αυτής της καθυστέρησης είναι η πιθανότητα η γυναίκα τους να περάσει τα 35 με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι πιθανότητες να είναι και εκείνες υπογόνιμες μιας και η αναπαραγωγική ικανότητα μιας γυναίκας επιδεινώνεται κάθε χρόνο μετά τα 35 έτη.

Επομένως, διερεύνηση επιβάλλεται όταν:

  • το σπέρμα είναι χαμηλότερο των 15 εκατομμυρίων/ml, η κινητικότητά του κάτω του
    35% και η μορφολογία μικρότερη του 4% (νέα κριτήρια WHO)
  • υπάρχει ιστορικό κρυψορχίας, ουρολογικού χειρουργείου, σεξουαλικώς μεταδιδόμενων
    μικροβίων, χημειοθεραπείας
  • διαγώστηκε κάποια συστημική πάθηση όπως υπέρταση ή διαβήτη.

Γυναικεία Υπογονιμότητα

Τα κύρια αίτια υπογονιμότητας μιας γυναίκας είναι τα ακόλουθα:

  • Αδυναμία ωορρηξίας ή διαταραχές της ωορρηξίας: στην συγκεκριμένη περίπτωση όταν δεν έχουμε σταθερή ωορρηξία άρα και κύκλο ή ακόμα χειρότερα δεν κάνουμε ωορρηξία ποτέ, τότε η αυτόματη σύλληψη καθίσταται πολύ δύσκολη
  • Μη διαβατότητα των σαλπίγγων
  • Ελαττωματική ενδομήτρια κοιλότητα
  • Χαμηλά αποθέματα ωαρίων
  • Ελαττωμένη ποιότητα ωαρίων
  • Ενδοκρινολογικά αίτια: υποθυεοειδισμός & υπερπρολακτιναιμία
  • Ελαττωματικό μυομήτριο: όπως επί μεγάλων ενδοτοιχωματικών ινομυωμάτων καθώς και επί αδενομύωσης
  • Ενδομητρίωση: εδώ πρόκειται περί συνδυασμού προβληματικής ωοθηκικής λειτουργίας αφενός και προβληματικής σύλληψης αφετέρου. Καθώς το ενδοκοιλιακό περιβάλλον πέριξ των σαλπίγγων και των ωοθηκών είναι εμβυθισμένο σε αιματηρό υγρό με συμφύσεις μεταξύ των γεννητικών οργάνων και του εντέρου ή του περιτοναικού κοιλιακού τοιχώματος που καθιστά αδύνατη την ελεύθερη διακίνηση του σπέρματος και του ωαρίου
  • Κλειστός τράχηλος: είναι σπάνιο και συναντάται σε 1-2% των ασθενών
  • Ανοσολογικά αίτια: θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αυτοανοσία δεν προκαλεί στειρότητα και ότι ανοσολογικοί παράγοντες εμπλέκονται σε ποσοστό μικρότερο του 5% στην υπογονιμότητα! Η εμπλοκή μας σε εξεζητημένες εξετάσεις και κοστοβόρες θεραπείες πρέπει να γίνεται με φειδώ και μόνο αν έχουν αποκλειστεί άλλα αίτια